Vrijdag 23 Maart Tallangatta South

Donderdag 22 Maart. We ontbijten op ons gemak, maken de camper reisklaar en rijden nog even naar het strand vlakbij onze camping. Het is een ruige kust met veel rotspartijen en een ruwe zee. Deze kust staat er om bekend dat er in het verleden veel schepen zijn vergaan en jawel, daarom heer het hier shipwreckcoast. We zien een beetje op tegen de lange reis naar Pepijn, vooral omdat Willeke nog steeds niet helemaal fit is en dat er de komende dagen veel.kilometers gereden moeten worden. De reis verloopt echter voorspoedig. We zien veel veel verschillende landschappen. Zo komen we ook een streek tegen met veel enorme rotsblokken. Maar we zien vooral veel grote uitgestrekte weilanden met af en toe wat bosrijk gebied. Halverwege de reis trachten we ergens te lunchen. We stoppen ergens bij een restaurant. Er zit niemand. Er komt een man ons bijzonder vriendelijk ons welkom heten om vervolgens ons duidelijk te maken dat we 5 minuten te laat zijn (het is 13.30 uur). Gelukkig kunnen we bij de volgende zaak wel terecht. Hier krijgen we een heerlijke lunch voorgeschoteld. Het eten hier in Australië is echt hee lekker en hetzelfde geldt voor de heerlijke koffie.
We hebben nog contact met Pepijn, we krijgen de laatste aanwijzingen voor de route. Om 21.15 uur komen we aan. Het is pikkedonker dus het was even zoeken voor we het gevonden hadden. Het was weer een prettig weerzien! We zetten de camper naast onze Pelijn zijn huisje. Pepijn moet om 4.00 uur uit bed om de koeien te melken, dus wij gaan om 22.30 uur naar onze camper zodat Pep kan gaan slapen.
Vrijdag 23 Maart. Willeke heeft nog steeds veel last van de ontsteking en waarschijnlijk is de reis van gisteren toch wat te belastend geweest. Ze besluit om een rustdag in te lassen. Toon heeft vandaag de wekker op 6 uur gezet. Als Pepijn is uitgemolken komt hij ontbijten en loopt Toon de rest van deze dag met hem mee. De koeien worden 2 keer per dag gemolken, dus bij de 2e r onde gaat Toon ook melken.
Pepijn komt om 6.30 uur en gaat meteen bakken: ontbijt met eieren en spek. Pepijn is hier al helemaal thuis. Het bedrijf waar Pepijn werkt heet Mittapark. Het bedrijf heeft ongeveer 200 koeien waarvan 150 voor het melken en 50 voor te kalven. In deze periode is het erg druk Van Maart t/m Mei is het de periode dat de kalfjes geboren worden en na de droge periode wordt in deze tijd ook veel weilanden omgeploegd en opnieuw gras ingezaaid. Daarom hebben ze een extra knecht (Pepijn) en een au-pair (Iris=ook Ned). De boerderij wordt gerund door Justin en Alice en ze hebben 3 kinderen. Twee jongens van 5 Haimsly en Oliver (tweeling) en een meisje van 3 Lilly.
Alice heeft nu haar handen vrij, door de hulp van de au-pair, om te helpen met melken en te zorgen voor de kalfjes hetgeen haar verantwoordelijkheid is. Justin heeft, door de hulp van Pepijn, zijn handen vrij om andere taken binnen het bedrijf te doen. Verder is Pepijn al bijna klaar gestoomd om de boerderij tijdelijk te runnen, zodat Justin en Alice ook op vakantie te kunnen of andere sociale activiteiten. Daarnaast hebben ze ook nog een vaste kracht, Leanne. Zij is half aboriginal en melkt meestal in de ochtend behalve het weekend.
Wat ontzettend leuk is om te zien, is hoe Pepijn opgaat in zijn huidige leven als Australische boer! Zo was hij ooit, tekenaar, Folderbezorger, bouwvakker, Kok en nu dus melkveehouder. Zijn huisje ziet er redelijk opgeruimd uit. De keuken is goed gevuld en voorzien van veel specerijen. Op tafel zien we een tekening liggen die Pepijn heeft gemaakt van een koe, ECHT HEEL GOED gedaan! Het blijkt de favoriete koe van Pepijn te zijn, nummer 2370. Pepijn heeft haar een naam gegeven: Joyke! Justin had op de tekening meteen herkent dat het de lichtbruine koe 2370 was! En nu noemt iedereen de koe hier Joyke! Ik vroeg waarom hij haar zo noemde: omdat ze klein is, eigenwijs is en omdat ze sloom is (Joyke is altijd de laatste, en dat klopt ha ha ha). In het huisje loopt ook een muisje rond, heeft ie ook een maam gegeven, Mister Mouse
Na het lekkere ontbijt buiken we ff uit en gaan we naar derrie (melkstal), hier wisselen we de buggy in voor de tractor (deze wordt peppies tractor genoemd). Pep wordt hier Peppie genoemd! Justin en Pep hebben even werkoverleg. Ze lachen zich te barsten dat ik op het babysitje moet. Mijn taak zal zijn om de weilanden te openen en te sluiten, waarbij ik merk dat ik geen 25 meer ben, hetgeen ik ook regelmatig te horen krijg! Pep en ik gaan het voer uitstrooien over de de weilanden, waar de koeien vanmiddag ingaan als ze gemolken zijn. Er is een heel uitgekiend schema in welk weiland ze moeten en welk voer ze krijgen. Je hebt 4 groepen, melkkoeien, zwangere koeien, kalfjes en de heifers (jonge koeien die nog geen melk geven). De melkkoeien krijgen extra graan bij het melken én ze krijgen het meest voedingsrijke gras. Dat gras gaan we uitstrooien over de weilanden (Van die grote rollen die wel 700 kilo wegen. Achter de tractor hangt een apparaat waar de rollen mee uitgestrooid worden. Pep is er al erg handig in, ondanks dat ik hem op zijn vingers kijk. Het gebied van weilanden is ontzettend groot. De buren (ook boeren) werken hier allemaal samen en soms ook voor elkaar. Een geoliede machine en Pep is daar een onderdeel van. Ben best trots en voor het eerst voel ik me het kleine manneke en niet andersom....
Na het voeren hebben we even pauze, we lopen even naar Willeke. Het gaat nog steeds niet geweldig, dus ze volgt haar eigen tempo.
In de middag om 12.30 gaan we eerst de 4 kalfjes bij de moeders weghalen om deze bij de anderen kalfjes te zetten. De moeders hebben hier moeite mee en Willeke ook........
Daarna gaan Pep en Toon de melkkoeien naar de derrie jagen. Mitzie de hond helpt ons hier bij. De weilanden zijn kei groot met vennen, een rivier en bosjes erin. Dus het is best een klus. Toch gaat het snel en eerlijk gezegd voel ik me in mijn element. Pep rijdt met zijn buggie rond en Mitzie en ik jagen de waggelende koeien naar een geleidingssysteem wat uitkomt bij de melkstal. Bij dit gebeuren valt het inderdaad op dat Joyke steeds de laatste is!
Daarna gaan we melken. Ik bespaar jullie de details maar het was voor Toon een geweldige ervaring. Ongelooflijk hoe snel je went aan 32 koeien die ruim een meter boven je op je neer trachten te schijten en zeiken. En ondertussen zit jij aan honderden tepels te friemelen.
Pepijn is al erg bedreven in het melken. Ik krijg van Pep goede aanwijzingen. Zo tracht ik steeds te kijken hoe die zuignap op die tepel geplaatst wordt. Niet handig want je ziet zo niet wanneer de koe zijn staart licht om zijn uitwerpselen te lozen. Pep zégt: Paaaaaap, nie kijken maar voelen aan die tepels!!!! Ik kan het niet helpen maar ik blijf gewoon vrouwvriendelijk. Willeke komt ook nog even kijken. Gelukkig snapt zij me wel....
Na het melken maken we de boel schoon en is Pep (en Toon ook), klaar met de arbeid!
Op een afstand zie ik nu dat Joyke zowat alle anderen koeien heeft ingehaald. Volgens Pepijn krijgt ze vleugels als ze weet dat ze eten krijgt.
Pep duikt even op de bank en ik tracht Willeke te vertroetelen, maar die moet niet zo veel van me hebben nu... Willeke heeft toch niet werkeloos toe kunnen kijken, ondanks haar klachten. Ze heeft de sanitaire ruimtes van Pepijn zijn huisje gepoetst, wat op zijn zachts gezegd geen overbodige luxe was, wat een schatje toch!
Pep gaat eerst douchen en daarna volgt Toon. Pep gaat daarna nog even koken en om 19 u zitten we heerlijk te smullen van mihoen met kip!!! Tsonge jongen wat een feest! Om 21.30 uur liggen we moe maar voldaan in bed.
Slotconclusie: Pep heeft het hier geweldig voor elkaar!