Zondag 25 Maart Dromana (near Melbourne).

Zaterdag 24 Maart. We hebben de wekker gezet op 08.00 uur. Willeke en ik slapen lekker in de camper, Pepijn in zijn eigen optrekje. ns reisklaar, want helaas moeten we weer verder. We hadden hier best nog wel een poosje willen blijven, maar morgen is de GP F1 races in Melbourne waar we al kaartjes voor hebben. Als we alles ingepakt hebben gaan we bij Pep in het huisje eerst ontbijten. Met Willeke gaat het iets beter, dus ze durft de reis aan. Aangezien we gisteren actief zijn geweest op de boerderij, hebben we nog geen tijd gehad om het hele bedrijf te zien. Daarom besluiten we dat we met Pep zijn bolide met zijn drieën dit gaan bekijken. Voor we dit doen lopen wij nog even naar de stal van de kalfjes (is vlakbij Pep zijn huisje), want daar worden de kalfjes momenteel gevoerd door Alice. Sommige kalfjes staan hier net en hebben nog niet gedronken, dus hebben hulp nodig van Alice, zo leuk om te zien! Pep springt natuurlijk bij als Alice handen tekort komt. In een grote bak met allemaal kunstuiers eraan wordt verse melk ingegoten​. Het is een ware strijd om zo'n fiep te bemachtigen, wat op zich al een kunt is want het is nog niet alles met de coördinatie van deze kleine kalfjes. Justin komt ook nog even aanrijden. Tijd om afscheid te nemen. Ook voor Justin en Alice was ons bezoek erg spannend. Voor hun was het de eerste keer dat er ouders van een backpacker op bezoek kwamen. 

Er loopt een zandweg door het landerij heen, waar we zo'n 25  minuten (enkel) over doen. Links en echts liggen gigantische weilanden in de bergen verstopt, die allen bij Mittapark horen. Het is al bijzonder dat Pepijn dit heeft onthouden, zo gigantisch groot! Ondertussen verteld Pep wat de plannen allemaal zijn van Justin en Alice. Duidelijk is dat Pep het hier erg naar zijn zin heeft. Hij blijft hier in ieder geval tot eind mei. Pepijn is dan volledig ingewerkt en kan het bedrijf runnen. In Mei gaat Justin met zijn vrienden op visvakantie in het noorden, dan kan Pepijn de zaak hier runnen. We rijden weer 25 minuten terug en starten de reis die zo'n 6 uur zal duren. Na 5 minuten stoppen we bij een uitzichtpunt die uitzicht biedt over Mittapark, het bedrijf van Justin en Alice. We maken een foto waar Pep aanwijst welk gebied het bedrijf ligt (zie foto). De reis verloopt relaxed. Onderweg begint het keihard te regenen. De boeren hebben hier lang op gewacht en Justin heeft dus zijn grasland net op tijd ingezaaid. Na 4,5 uur rijden komen zien de skyline van Melbourne, blijft erg mooi om te zien. Het is 17.30 uur als we aankomen op Kangerong Holidaypark in Dromana. We hebben hier 3 maanden geleden al gereserveerd, omdat alles vol zit i.v.m. de Grand Prix. Ondanks dat we al wat kilometers in de benen hebben, besluiten we om nog even naar Philip Island te rijden. Daar is een reservaat van kleine pinguïns. Na zonsondergang komen de  ouders terug uit zee met verse vangst voor de jonkies. Dit is weliswaar erg commercieel uitgebuit (toeristisch), maar volgens Pepijn iets wat we niet mogen missen. Pep en Veer zijn hier al een keer geweest maar Pep wil dit nog wel een keer. Aangekomen​ stikt het van de grote bussen en auto's, we zijn aan de late kant. Het ontvangstgebouw is groot, me een groot restaurant en een gigantisch grote souvenirs winkel. Via een groot brugpad, wat over de holen van de pinguïns loopt komen we uit bij het strand. Daar is een gigantische tribune met uitzicht op het strand. We nemen plaats en na 45 minuten komen de eerste pinguïns aangewaggeld. Kei grappig om te zien. Als ze halverwege zijn keren ze weer met een vaartje terug het water in. Uiteindelijk komen ze in kleine groepjes en verdwijnen richting de holen. Daar begint het gekrijs van de jonkies en ouders die zijn achter gebleven, om ervoor te zorgen dat het gezin herenigd wordt en er gevoed kan worden. Na een kwartier lopen we over het brugpad en zien onder ons hoe de pinguïns hun weg vervolgen richting hun hol. Erg schattig en grappig om te zien. Inderdaad dit hadden we niet mogen missen. Het is 21.30 uur als we weer richting de auto gaan. Onderweg doen we nog een Mac aan om onze honger te stillen. We zijn om 23.45 uur terug en duiken snel ons bed in.

Zondag 25 Maart. s' Morgens geeft Willeke aan dat het weer wat beter gaat met de pijn in de rug: gelukkig. Omdat ze zich echter wil sparen voor de reis naar huis, besluit Willeke om niet mee te gaan naar de GP. Via internet trachten we haar kaartje te verkopen. Om 11.00 uur gaan Pep en Toon richting racecircuit. Onderweg hebben we nog contact met een Nederlandse die het 3e kaartje wil overnemen. We spreken een plek af waar we de transactie later regelen (dit verloopt allemaal prima), een zorg minder. Het racecircuit is in het Albertpark, in een buitenwijk zetten we de auto neer. Als we dichterbij komen worden we overspoelt met het bekende geluid. Toch is het geluid veel minder als vroeger (Toon is eerder naar Francorchamps   geweest zo'n 20 jaar geleden). We gaan binnen bij gate 10 en lopen richting gate 8 waar we het 3e ticket overhandigen. De sfeer is geweldig. Er zijn tot de grote race (F1 16.10 uur), diverse kleinere races en vliegtuigspektakels. We vergapen ons ook even aan een helikopter vliegveldje ingericht op een grasveld.  Er zijn wel 25 helikopters die af en aan vliegen om vervolgens boven het circuit rond te cirkelen. Het maakt op Pep en mij allemaal veel indruk en het is echt geweldig om dit mee te maken! We kopen samen een pet van onze Hollander (Max) en gaan samen met een poster van onze held op de gevoelige plaat: gevoel is vast gelegd! We genieten die dag met volle teugen. De wedstrijd start, precies op tijd. De spanning stijgt! En daar gaan ze. Het geluid, de stinkende rubber, de commotie, de verbondenheid met de Australiërs (Max en teamgenoot Ricardo = Australiër), maakt het allemaal compleet. Helaas maakt Max al vrij snel in de wedstrijd een spin wat hem om achterstand brengt. Na een gigantisch snelle pitstop en wat mazzel komt hij toch nog terug tot de 6e plek. Tegen het einde lopen Pep en ik richting finish. Als de finish bereikt is vliegen wij net als duizenden anderen  de baan op om dichter bij te komen. Daar maken we foto's van de pitstops, de auto's en de raceteams. Na de race rijden Pep en ik naar St. Kilda. Daar zitten volgens Pep wel een lekker restaurant. We belanden bij een Vietnamees restaurant waar we een heerlijke maaltijd voor geschoteld krijgen. Om 21.30  zijn we weer terug bij Willeke. Door de wind was het geen echt strand weer (camping ligt langs de zee). Ze heeft zich echter goed vermaakt, ze heeft wat gelezen en is voornamelijk op de camping geweest. Het was een goede keuze voor Willeke om niet mee te gaan, het geslenter en de vele kilometers die Pep en Toon afgelegd hebben zou Willeke haar rug geen goed hebben gedaan. Wel erg jammer dat we niet samen deze dag hebben kunnen door brengen. Moe maar voldaan kruipen wij onze nestjes is, laatste nachtje in Australië, laatste nachtje samen met Pep (voorlopig tot Juni).