Melbourne. Maandag 26/2

Zaterdag 18.30 aankomst vliegveld Melbourne Tullamarine. BAM!!! Verschillende tijdzones gepasseerd, korte tussenstop van 2,5 uur in Abu Dhabi, de Evenaar over gevlogen en vanuit het Westerse het gemoedelijke Australië in. We worden meteen verwelkomt met het veelzeggende "don 't worries mate"! Het is slecht weer hier... dat wil zeggen 20 graden en een paar druppels regen. Wat je slecht noemt: voor ons heerlijk om te acclimatiseren. De vlucht duurde 23 uur lang. Tot Abu Dhabi met KLM gevlogen en tot Melbourne met Etihad. Het personeel van KLM was enorm vriendelijk, van Etihad behulpzaam maar afstandelijk. Bij beide vluchten veel beenruimte. Tegen de reis hadden we enorm op gezien, maar dit viel erg mee. We hebben redelijk geslapen en het eten was prima. We zijn beiden een beetje beduusd. Bijna 5 weken op reis. Toon ziet eindelijk Pep weer en Willeke moet nog steeds wennen aan het feit dat ze Jane en Luke een hele poos niet ziet.
Ondanks 6 maanden voorbereiding gaat het mis bij het transport van luchthaven naar Hotel. Het bedrijf waar we de luchthaven shuttle hebben geregeld heeft het uitbesteed aan een bedrijf in Melbourne. L.g. hebben de opdracht om onverklaarbare reden niet ontvangen. Na veel en vermoeiend comminiceren worden we na 2,5 uur wachten opgehaald. De moed zinkt ons even in de schoenen. Maar bij aankomst in het Hotel is alles vergeven. Jeetje wat een prachtig uitzicht vanuit de kamer .

We krijgen een gratis up-grade naar een superior kamer met een extra bed. Pep heeft van zijn baas eerder vrij gekregen dus die komt ook logeren vanaf zondag ochtend. Nog even een pizza gegeten en gauw gaan slapen. Twee Zummerse menskes samen in de grote stad!!

Het weerzien met Pep is geweldig. Hij is waarachtig een halve Australiër. Zondag en maandag neemt Pep ons op sleeptouw. Hij ontpopt zich als een ware gids. Hij laat ons kennis maken met die mooie fascinerende 2e grootste stad van Ausie. En het is een geweldig mooie ervaring. Pep heeft in het resort ook veel geleerd over Chinees. Japans en Vietnamees eten. Hij kent de fijnste eettentjes. Zo lekker!

Met Sherona en Pep rijden we door de stad heen. Nee Sherona is geen meisje maar een auto. Het is de gewoonte van de backpackers om hun auto een naam te geven! Pep heeft een cherokee en jawel pep heeft er iets vrouwelijks van gemaakt! Ze lenen elkaars auto eel gemakkelijk uit. Ze vragen dan niet mag ik je auto, maar mag ik Sherona van je lenen!!!!

Vandaag hebben wij inkopen gedaan, een Australische simkaart gekocht (vandaar dat ik nu pas kan bloggen) en wat regelzaken gedaan.

Nu op tijd gaan slapen want morgen om 7 uur vertrekt het vliegtuig van pep naar Tasmanië en dat van ons om 12.15 uur. In Australië is het 10 uur verder als in Ned. We hebben alle drie heel veel zin in Tassie! Die ausies hebben de gewoonte om alles hier liefkozend af te korten, dus doen wij gewoon lekkere mee.